Kendin Ol

Kişi kendisi gibi bilir herkesi,

Ne yapıyorsa o yapılıyor sanır,
Nereye bakarsa baksın gördüğü,
Algılayabildiği kadardır.

Sen seni tanırsın eğer tanıyabildiysen,
İç yolculuklar çok zordur bazen.
Nereye çevirirsen çevir başını,
Bakar körsün ezelden.

Bana özgü değil yetinmezlik,
Biçim değiştirmiş,sahtelik,
İnsanoğlu nankördür,
Nice sözler kokar sefillik.

Uzattığım ellerin geri itilmesi beni üzen,
Seslenişlerim, şu tepelerden düşen,
Karşı kaldırımdan bakan yüz kimin?
Ne zamandır ağlıyorum ben?

Bir öykü yaşamadım yeniden,
Bir sevdaya kanatlandım aniden.
Yine de çok acıdı,incindi içim,
Bir daha inanmayacağım derken.

Gecem artık söze doydu.
Söz oldu,göz oldu,yok oldu.
Rüzgar anaforlandı içimde,
Kum oldu sevda ,avuçlarımdan savruldu..

Bulduğum anda kaybettiğim onca insan nerede?
Belki her biri kendi yerinde
Gidene neden üzülmedim hiç?
Yine de bir hüzün var içimde şimdilerde.

Sarılarım, mavilerim, yeşillerim,
Hepsi orada,hepsi benim paletim.
Ben seviyorum sevmeyi,
Bu dünya benim evim.

Kınanmalar olmasın,
Kimse kimseyi hafife almasın.
Eğer biz denilemiyorsa,
Kimse yaşadım sanmasın.