Yaşamdan Beslenirim

Ben ressamım,
Ben şairim,
Yaşam beni besler,
Ben yaşamla beslenirim.
 
Acıkmış kuşlar var penceremde,
Rüzgar fısıldar o derinlerde,
Kar taneleri erirken tenimde,
Uzatır elimi, ürperirim.
 
Duymazlar ki sesimi,
Çığlıklar ezer içimi,
Her nefesimde durmadan,
O çaresizliği içerim.
 
Baksana ne aşklar var geride,
Ne de yazılanlar defterde,
Yine de, izi kalmaz diyenlere,
Güler geçerim.
 
Tozlanmış raflarda duranlar ne?
Hepimizden parça yok mu içlerinde?
Yaşam denilen o sahnede,
Diğerlerine ters dönerim..
 
Bu dünyaya yabancı geldim,
Yabancı gideceğim.
Ne çözdüler şimdiye kadar,
Ne de düğümleri attılar,
Bir bilmece bu, kördüğüm içim.
 
Renk oldu insan, şekil oldu, harf oldu,
Evren oydu, o evren oldu,
Gülümsedi ansızın bana,
Büyüyen, genişleyen yolum oldu.
 
Ben ressamım, ben şairim,
Benim güneşim, paletim.
Ne aleme sığdım ben,
Ne alem dışımda benim,